Kişisel Blog

       Bazı masallar mutlu sonla biter..        Bazı masallar mutsuz sonla..        Bazıları ise hiç bitmez..    Asırlar boyu varlığı dillerde dolanır. Birileri birilerinin kulağına mutlaka fısıldar masalını.  Ve diğerleri büyük bir iç çekiklikle dinler. kiminin yüreği burkulur, kiminin göz bebeği güler. Kiminin ise ilham perisi olur bir masal. Bazı masallar uyuturken bazı masallar bütün gece göz kıptırmaz insana. Hâl böyleyken bir yerde okuduğum bir cümle gelir aklıma. ''Herkes kendi masalının yazarıdır'' der; kitapta. Madem bizler birer yazarız. Ne yazarız, ne çizeriz nasıl doldururuz sayfalarımızı. Mutluluk mu ana karakterimiz olur hüzün mü? Bilmemiz gereken önemli bir husus daha var. Çocukken kulağımıza fısıldanan masallar bir varmış bir yokmuş ile başlar. Aslında çocukken farkına dahi varmadığımız bu masal başlangıcı ne kadar da doğru bir tespit öyle değil mi?  Birgün varız diğer gün yok. O ...

    Bazı geceler, birden bire bastıran sağnak yağışlarım var benim. Bazı geceler, ruhumda birden fazla çiçek açtıran baharlar. Bazı geceler, zihnime işlenen korkulu çıkmaz sokaklar.. Hangi geceye koysam kafamı düşümde sen. Gözlerin eşiğinde yanan sokak lambası, sözlerin uyanmak için direndiğim kâbuslarım. Hangi sabaha açsam gözlerimi yine o his kokan duvarlar ve ben ne zaman varolmak istesem şu hayat denen zindan yerde gözlerin tutsak eder beni kendine. Durup durup sorarım yine kendime, hangi gece seni bana kâbus yaptı da, hangi sabah seni bana dilendirdi. Oysa kalbim bir çocuğun neşesiyle dans ederdi olup olmadık zamanlarda. Sorup dururum kendime sen hangi yalansın da ben hangi yalanının gerçeğiyim. Ses km çıkmaz hiç bir ağızdan ama ben bilirim başıma ne gelirse şu had bilmez kalbim yüzündendir.