Ben çok gözyaşı döktüm hayatım boyunca.. bazı geceler annemin kokusunu alamadığım için ağladım bazı geceler kabuslarla uyanıp ağladım bazı geceler hasta oldum ağladım bazı geceler korkup uyuyamadım yine ağladım. her ağladığımda uyku sardı kollarına beni. ben ağladım o bana kucak açtı. belki anne şefkati yoktu o uykuda belki babamın kocaman elleriyle varlığını sırf üzerimde hissedeyim diye ellerimden tutuşu yoktu, ama uyku öyle sıcak öyle güven verdi ki bana, başım ne zaman sıkışsa uykunun kollarına sarıldım. ne zaman başım derde girse yada mutsuz olsam hep uyudum. zamanla en iyi arkadaşım en iyi sığınağım oldu. sonra bir gün sen çıkıp geldin hayatıma. oldum olası davetsiz misafirleri sevmezdim. birinin beni sevmesi benim için mutluluk ifade etmedi hiçbir zaman. birinin beni sevmesinden çok odak noktam beni ne zaman bırakıp gideceği oldu. ben her gün bu korkuyla yaşamak istemedim. Ama dedim ya davetsiz misafir diye çat kapı hani en vakitsizinden ben bilmem sevmek ...
Nereye varsak, varamadığımız yerdeyiz. Göç içimizde.