Bazı geceler, birden bire bastıran sağnak yağışlarım var benim. Bazı geceler, ruhumda birden fazla çiçek açtıran baharlar. Bazı geceler, zihnime işlenen korkulu çıkmaz sokaklar.. Hangi geceye koysam kafamı düşümde sen. Gözlerin eşiğinde yanan sokak lambası, sözlerin uyanmak için direndiğim kâbuslarım. Hangi sabaha açsam gözlerimi yine o his kokan duvarlar ve ben ne zaman varolmak istesem şu hayat denen zindan yerde gözlerin tutsak eder beni kendine. Durup durup sorarım yine kendime, hangi gece seni bana kâbus yaptı da, hangi sabah seni bana dilendirdi. Oysa kalbim bir çocuğun neşesiyle dans ederdi olup olmadık zamanlarda. Sorup dururum kendime sen hangi yalansın da ben hangi yalanının gerçeğiyim. Ses km çıkmaz hiç bir ağızdan ama ben bilirim başıma ne gelirse şu had bilmez kalbim yüzündendir.
Nereye varsak, varamadığımız yerdeyiz. Göç içimizde.