SEN VARSIN DİYE

Ben çok gözyaşı döktüm hayatım boyunca..

bazı geceler annemin kokusunu alamadığım için ağladım

bazı geceler kabuslarla uyanıp ağladım

bazı geceler hasta oldum ağladım

bazı geceler korkup uyuyamadım yine ağladım.

her ağladığımda uyku sardı kollarına beni.

ben ağladım o bana kucak açtı. belki anne şefkati yoktu o uykuda belki babamın kocaman elleriyle varlığını sırf üzerimde hissedeyim diye ellerimden tutuşu yoktu, ama uyku öyle sıcak öyle güven verdi ki bana, başım ne zaman sıkışsa uykunun kollarına sarıldım. ne zaman başım derde girse yada mutsuz olsam hep uyudum. zamanla en iyi arkadaşım en iyi sığınağım oldu. 

 sonra bir gün sen çıkıp geldin hayatıma. oldum olası davetsiz misafirleri sevmezdim. birinin beni sevmesi benim için mutluluk ifade etmedi hiçbir zaman. birinin beni sevmesinden çok odak noktam beni ne zaman bırakıp gideceği oldu. ben her gün bu korkuyla yaşamak istemedim. Ama dedim ya davetsiz misafir diye çat kapı hani en vakitsizinden ben bilmem sevmek vakitlimi olur vakitsiz mi? ben hayatım boyunca hem çok sevildim hem çok yalnız bırakıldım. o yüzden sevilmek tende yalnız bırakıl maktanda çok korktum. ama en çok sessizlikten korktum terkedilmenin en net belirtisiydi sessizlik. ama sen benim hayatımın en güzel belirsizliğiydin. bana ismimle hitap ettiğin ilk gün benim ne güzel bir adım varmış dedim. oysa çocukluğumdan beri ismimden şikayet edip dururdum. dilinden dökülen her sözcük bana şiir gibi geldi. ve ben şiir okuyan adamlara  hep hayran kaldım. bir keresinde hiç unutamıyorum bana ben çok konuşmam dedin bense asla susmadığımı ve bu durumun seni rahatsız etmesini istemediğimi söyledim. dedim ya ben çok yalnız kaldım diye bundan dolayıdır bazen kendi kendime konuşurken buluyorum kendimi. nedendir bilinmez ilk konuştuğumuz günden itibaren hiç susmadın ve ben hiç yalnız kalmadım. bana hayal kurmayı öğreten adama ve bana sanki ilk defa duyuyormuşum gibi ismimle hitap eden o sevgiliyi hiç unutturmadın. ben geceden korkardım ama sen varken gecem karanlık değildi en güzel güneş ikimiz bir aradayken doğar gibiydi ve sen benim nefesimdin, evet nefes olmuştun bana bu berbat hayatımın en güzel şeyiydin. kulağımda beraber dinlediğimiz dinleyince  ruhumuzun sevgi doldurduğu bir şarkı..

  

seni bir kere görse belki rahatlar içim.

yıllar oldu görmedim..

belki de biraz  özledim..

  

ve seni özledim. seninle mevsimlerden geçmeyi, yıldızları keşfetmeyi, geceyi seyretmeyi, seninle hiç uykuya tutunmadan saatlerce konuşmayı çok özledim. ama en çok seni sevmeyi özledim.. gözlerini, saçlarını, gülüşlerini, bir kadın nasıl böyle sever demeyin bir adam bir kadını nasıl güzel severse o kadın o adama mutlak bir sevgi besler. ama bir kadın bir adama kendinden çok sevgi beslerse o adamdan nefret eder. ben de  senden nefret ediyorum artık kimseyi böyle sevemeyeceğim için, kimseye gülemeyeceğim için ve kimseye sana baktığım gibi bakmayacağım için.   

      

Bazı aşkların kazananı ve kaybedeni yoktur iki tarafta ya galibiyet almıştır ya mağlubiyet. sen ve ben birer aşık mıydık bilmem aşk nedir onu da bilmem ama ben bu tarafın mağlubuyum senin baharın yeşersin.