KÜÇÜĞÜM

  

    

 Yoruldun mu küçük kız omuzlarında acılar görüyorum. çok yol yürümüşşsün ama bir yere varamamış gibisin. bir hayli bitkin görünüyorsun. kim incitti seni böyle oysa gülüşünde papatyalar açardı. can bulurdu bütün mevsimler. şimdi başka bir mevsim görüyorum alın çizgilerinde,bu biraz son bahar hüzününü andırıyor, rüzgarlar esiyor açık kahvelerinde. kimden korumaya çalışıyorsun kendini küçüğüm, yıkılmaz duvarlar örmüşsün etrafına. Oysa ben bilirim minicik bir kalbinin, hassas göz pınarlarının olduğunu. insan hayatının acımazlığından şikayet edip duruyor dilin. kendini bu yüzyıla ait bulmadığını bakışlarından anlaya biliyorum. Dalıp dalıp gidiyorsun uzaklara nedir seni böyle uzun uzun düşündüren? küçük kız, geçmişin izlerini geçirmeye çalışmışsında becerememiş gibisin. bu hayata dair pek bir hevesin yok. kuşlara hayransın sırf özgürler diye sende bir kuşsun ama bundan haberin yok. kanatlarını kırmışlar ve seni öylece orada yaralı bırakmışlar. yaralarını sarmışsın ama izlerini bırakmışsın kendinde. uçmaya da hevesin kalmamış gibi zaten.. Geceleri sevmişşin gündüzlerden kaçmışsın. Oysa renklerinden hiç pişmanlık duymayan biriydin sen. eski şarkıları, masalları ve yağmuru çok seven. Biliyorum sana geçmişi kimse geri getiremez, ama gülüşlerini, umutlarını, hayallerini geri alabilirsin. Kanatların olmamadan da uçmayı başarabilirsin. Bırak gülüşünde papatyalar can bulsun yeniden, Elinden gelen her şeyi yapıp güzelleştiremediğin yerleri terk etmek seni kötü biri yapmaz.